نویسنده: محمد غفارنیا




 

فرعونیان از حزقیل پسر عموی فرعون، نزد فرعون سخن چینی كردند كه او مردم را به مخالفت بر تو می‌خواند و به دشمنانت یاری می‌رساند.
فرعون گفت: او خلیفه من است؛ بنابراین اگر آنچه را می‌گویید انجام داده باشد، به جهت كفران نعمت من، شایسته عذاب است و اگر شما دروغ بگویید، به سخت ترین عذاب من دچار خواهید شد.
سپس فرعون، حزقیل را فرا خواند و سخنان آنها را برای او بازگو كرد. سخن چینان گفتند: مگر تو همان نیستی كه خدایی فرعون را انكار می‌كردی؟
حزقیل گفت: ای پادشاه، آیا تا به حال از من دروغ شنیده‌ای؟
فرعون: نه.
حزقیل: پس از این‌ها بپرس كه خدای آنها كیست؟
گفتند: فرعون.
پرسید: روزی دهنده شما كیست؟
-فرعون.
-چه كسی روزی شما را می‌رساند و از شما حمایت می‌كند؟
- فرعون.
حزقیل: ای پادشاه، تو و حاضران گواه باشیدكه پروردگار آنان، همان پروردگار من است و آفریننده آنان، خالق من و روزی ده آنان، رازق من و اصلاح گر زندگی آنها، مصلح معاش من. من از هر آفریننده و روزی رسانی كه غیر از آفریدگار و روزی رسان آنان باشد، بیزارم و به خدایی او كفر می‌ورزم.
حزقیل از پروردگار، خالق، رازق و... همان خدای تعالی را اراده كرده بود؛ ولی این معنا بر فرعون و حاضران پوشیده ماند و پنداشتند مقصود او، همان فرعون است.
فرعون به سخن چینان گفت:
ای سفلگان فساد جو! می‌خواهید بین من و پسر عمویم فتنه ایجاد كنید؟ اینك شما مستحق عذابید.
سپس دستور داد تا ساق‌ها، بازوها و سینه‎‌های آنها را با میخ‎‌های آهنین بر زمین كوبیدند و سپس با شانه‎‌های آهنین، گوشت بدنشان را پاره پاره كردند.
خداوند می‌فرماید:
(فَوَقَاهُ اللَّهُ سَیِّئَاتِ مَا مَكَرُوا وَحَاقَ بِآلِ فِرْعَوْنَ سُوءُ الْعَذَابِ) (1)
خداوند او را از نقشه‎‌های سوء آنها نگه داشت و فرعونیان در عذابی سخت فرو رفتند. (2)
امام صادق (علیه السلام) می‌فرمایند:
از كسی كه گرفتار بد اندیش است در شگفتم كه چرا به این گفته خداوند پناه نمی‌برد:
(أُفَوِّضُ أَمْرِی إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِیرٌ بِالْعِبَادِ)
كار خود را به خدا واگذاردم زیرا خداوند بر بندگان بیناست (3) شنیدم كه خداوند بزرگ پاك، به دنبالش فرمود: خداوند، او را از نقشه‎‌های سوء آنها نگه داشت: (4)
(فَوَقَاهُ اللَّهُ سیِّئَاتِ مَا مَکرُوا... ) (5)

پی‌نوشت‌ها:

1-مؤمن/45.
2-نورالثقلین: ج 4، ص522.
3-مؤمن/44
4-نورالثقلین: ج 4، ص521. ح53.
5-مؤمن/45

منبع مقاله :
غفارنیا، محمد، (1387) 142 قصّه از قرآن: همراه با شأن نزول آیاتی از قرآن، قم: جامعه القرآن الکریم، چاپ اول